Betonnen fietspaden horen niet thuis in kwetsbare natuurgebieden en dus ook niet in de beschermde bosgebieden van de Vuursche. Alle respect voor gebruikers van scootmobielen en anderen die moeilijk ter been zijn, maar de bereikbaarheid van natuurgebieden mag niet ten koste gaan van de daar aanwezige natuur. Waarom voor de recreatieve fietsverbinding een aantal al bestaande bospaden niet verhard met schelpen? Toegegeven, aan het gebruik van schelpen kleeft ook een aantal nadelen. Die staan echter in geen verhouding tot de natuurschade die veroorzaakt wordt door beton. Komt nog bij dat ook de veiligheid van fietsers ermee gediend is. De gemeente Baarn laat immers milieubewust weten, dat er bij winterse gladheid niet gestrooid gaat worden op het betonnen fietstracé. Ziet u het voor zich, het gebruik van het betonnen fietspad met daarop een dun laagje sneeuw of ijzel? Of zou het gemeentebestuur van Baarn dan alsnog besluiten de strooiwagen op pad te laten gaan? Kortom de nadelen van beton in de natuur wegen zo zwaar dat er vanaf moet worden gezien. Bijkomend voordeel zou nog zijn geweest, dat de gemeente de kleine €50.000 die ze betaalde aan de MeyerBergman Erfgoed Groep in eigen zak had kunnen houden.
In de Baarnse politiek heeft de Partij van de Arbeid het voortouw genomen met het stellen van vragen. De vraag is hoe zwaar de andere politieke partijen, nu de diverse verkiezingsbuiten zijn binnengehaald, het belang van de natuur laten wegen…
Patrick Jansen in dagblad Trouw: ‘De natuur is geen plaats voor enorme betonnen fietspaden.’
Ook PvdA provincie Utrecht stelt vragen
