(Column)
De wintertentoonstelling ‘Schitteren op Paleis Soestdijk’ zal het hart van menig fan van de Oranje-familie sneller doen kloppen. Mij laat het vooral zien dat er van het plan van het echtpaar Ton & Maya Meijer-Bergmans Paleis Soestdijk te transformeren tot een permanente wereldtentoonstelling in het klein weinig meer overeind staat.
Sterker nog, van het oorspronkelijke plan Made by Holland, dat de wereld moest doen geloven dat de MeyerBergman Erfgoed Groep (MBEG) het complete 165 ha. grote landgoed Paleis Soestdijk op een terechte wijze in 2017 voor iets meer dan 1.7 miljoen euro in bezit kreeg, is niets meer over. De belofte dat het hoofdgebouw zou worden gerestaureerd en omgetoverd tot ’s werelds meest energiezuinige paleis blijkt niets meer te zijn geweest dan een wassen neus. Als het al tot een restauratie komt dan zal die niet meer meer behelsen dan het wegwerken van achterstallig onderhoud. De verloederde toestand waarin de in 1820 opgerichte Naald van Waterloo verkeerd belooft wat de restauratie van het paleisgebouw sowieso al weinig goeds.
Opvallend genoeg laat het alle overheden koud dat de MBEG afscheid heeft genomen van zijn oorspronkelijke plan Made by Holland. Het Rijk is blij van het monumentale paleis af te zijn en zal het verder een worst zijn wat er met de nationale culturele erfgoed gebeurt, het provinciebestuur en het Baarnse gemeentebestuur doen er alles aan om het de projectontwikkelaar vooral naar de zin te maken.
Volksverlakkerij
Het zielige verhaal van paleiseigenaresse Maya Meijer-Bergmans over het geld dat ze kwijt is aan het onderhoud en instandhouden van het paleis en zijn landgoed gaat er in bij menigeen in als het woord Gods in een ouderling. Waarom wordt er door geen journalist gevraagd naar de inkomsten die voortvloeien uit alle verhuur, kleine en grote evenementen, tentoonstellingen, subsidies én de opvang van asielzoekers op het voormalige marechaussee-complex? Dat laatste past bij het verhaal van de MBEG dat exploitatie van het marechaussee-complex nodig is als kostendrager voor de restauratie van het paleis. Gelet op de lage prijs waar de MBEG het landgoed verwierf hoort dit argument thuis in de categorie volksverlakkerij. (Lees ook)
Ondertussen weigert de Staat de in 2017 in opdracht van het Rijksvastgoedbedrijf getaxeerde marktwaarde van het complete landgoed bekend te maken. Tijdens een zitting bij de Utrechtse bestuursrechter verdedigde een vertegenwoordiger van het Rijksvastgoedbedrijf namens de Minister het onder de pet houden van het taxatiebedrag met de stelling, dat openbaarmaking daarvan de Staat bij de verkoop van bijvoorbeeld een monumentale hijskraan zou benadelen. Het was mede vanwege dit onzinargument dat de bestuursrechter het geheimhouden van de getaxeerde marktwaarde billijkte. Tegen de uitspraak is eerder dit jaar beroep aangetekend bij de Afdeling bestuursrecht van de Raad van State. Met vertrouwen kijk ik uit naar het oordeel van de hoogste algemene bestuursrechter van ons land over de halsstarrige weigering van de Staat de getaxeerde marktwaarde van het Landgoed Paleis publiek te maken.
Kees Koudstaal
Zie ook: Reconstructie van een paleisverkoop